Tante Lies voelt zich bescheten

Vandaag uit het werk was ik op weg naar een afspraak bij een bedrijf, toen ik onderweg ineens iets groots met een natte klets op mijn hoofd, zonnebril en lijf neer voelde komen...

Van halverwege de motorkap tot aan de staart onder de drek

Bleggh, een reiger of andere grote vogel had me te pakken met een grote kledder vogelpoep. Mijn hele vizier zat ook onder.

heel het raam zat onder

Een eind verder ben ik langs de vaart gestopt, heb Tante Lies eens goed bekeken, en heb ik een handdoek uit mijn tas natgemaakt in de vaart om de ergste viezigheid van mezelf, mijn bril en de fiets af te halen.

Duizelingwekkende hoeveelheden stront had die rotvogel op Tante en mij gedumpt zeg!

Voordeel van fietsen met bloot bovenlijf: je krijgt geen vies shirtje

En toen ik bij het bedrijf aankwam heb ik eerst gevraagd of ze een wasbak hadden, want ik had nog allemaal kak in mijn nek...

Thuis heb ik uiteraard Tante Lies getrakteerd op een grote emmer sop.

Deze ontmoeting had wat mij betreft wel achterwege mogen blijven.

Groet

Erwin en Tante Lies

Een "Astrekker De Luxe"® voor Tante Lies

Tijdens het recente werk aan de tandjes van Tante Lies bedacht ik dat de astrekker die je nodig hebt om je cassette te vervangen misschien nog wel wat handiger kon, zonder daarbij veel gewicht toe te voegen. Op lange reizen moet de astrekker immers ook mee, want je hebt hem ook nodig als je bijvoorbeeld een spaak in het achterwiel moet vervangen.

Als je achteras niet zo makkelijk loskomt moet je best veel kracht zetten om het stuk aluminium buis vast te houden terwijl je de moer aan het uiteinde ronddraait om de as er uit te trekken. Dat stuk buis kun je dan met de hand vasthouden, maar vooral met een beetje vette jatten lukt dat maar matig. En een grote waterpomptang mee in de vm-tas, dat vind ik weer een beetje zwaar.

Daarom heeft Tante Lies' Astrekker De Luxe een draaibare handgreep, uit te klappen voor gebruik. Een aluminium strip, vastgezet met twee boutjes vormt de greep. De astrekker wordt er nauwelijks groter of zwaarder door.

Met uitgeklapt handvat

Het origineel

Met ingeklapt handvat is hij niet veel groter dan het origineel

Ook heb ik nog een klein taatslager tussen de buis en de moer geplaatst, zodat het uittrekken van de as nog soepeler gaat. Voor een paar Euro gekocht bij  De Lagerboer.

In gebruik.

Het draaien van de moer van de astrekker doe ik nog steeds met een 13 mm (ratel-)sleutel; die moet sowieso mee om de asmoeren- en bouten los en weer vast te kunnen maken.

Deze aanpassing aan de astrekker is vrij simpel te doen.

Groet

Erwin en Tante Lies

Tante Lies krijgt nieuwe tandjes

Ze is er misschien nog wat jong voor, maar na iets minder dan drie jaar is Tante al aan het wisselen van haar tandjes toe.

De "melktandjes" van Tante Lies

Dat merkte ik bij mijn recente bezoek aan het Drielandenpunt. Dat komt misschien ook omdat ik voorheen niet gewend was aan een derailleurfiets, en mogelijk niet zo netjes schakel(de).

Dus thuis aangekomen heb ik De Orthodontisten in Dronten gebeld met het verzoek alles wat ik nodig had naar me op te sturen. De spulletjes waren er de volgende dag al, lekker snelle service!

Heeft het allemaal bijna 31000 km uitgehouden

Ik ontving dus drie nieuwe X9SL Gold  kettingen, één cassette 11-32, drie nieuwe voorbladen, een kettingrol en een paar veertjes voor mijn rechter gripshift, want daar was de indexveer van gebroken.

Bijna net zo duur als echt goud; hier ligt voor meer dan €100 aan ketting!

Alles was in een paar uurtjes geïnstalleerd, onder andere met dat handige stuk electra-veer wat ik al een paar jaar in mijn velomobieltas heb zitten, te gebruiken om de ketting door de kettingbuis te krijgen.

De Strada heeft nu een grootste achtertandwiel met 32 i.p.v. 28 tanden, dus kan ik nu hopelijk met iets minder moeite de Limburgse heuvels beklimmen.

Oud en nieuw naast elkaar.

De kettinglengte was even pielen, want hij mag niet te strak staan als ik voor en achter op het grootste tandwiel schakel, en niet te los als ik de beide kleinste tandwielen gebruik. Ook kwam ik er achter dat mijn achterderailleur niet op het kleinste achtertandwiel wilde schakelen, ik heb dus al een tijdje 3x8, en niet 3x9 versnellingen gehad. Ook dat was snel aangepast, dus nu is Tante voorlopig weer klaar voor de volgende tig kilometers.

En zo ziet het er nu in het vooronder uit.

Groet

Erwin en Tante Lies

Met zijn zessen naar het Drielandenpunt

Dit jaar had Liever-Liggend-Gouda-Ruud een mooie route uitgezet naar het Drielandenpunt, de Koningsrit 2017.

In dit geval sta ik graag voor (de) paal!

Op woensdag ben ik met Tante Lies alvast naar Gouda gereden, waar ik mocht blijven slapen, net zoals Victor. De volgende ochtend meldden Pim, Douwe en Henri zich al vroeg bij Ruud thuis.

Op Koningsdag om half acht vertrokken we met zijn zessen richting Beesel, benoorden Roermond.
Onderweg hebben we maar weinig van Koningsdag gemerkt; slechts hier en daar was een weg op onze track afgesloten voor de feestelijkheden.

In kolonne

's Avonds kregen we heerlijk eten in onze B&B, en we gingen al om half tien slapen, moe van 180 km fietsen, en vol van eten en (Weizen-)bier.

Onderweg hadden we ook nog wel bekijks

Stukje duwen door mul zand

Vrijdag zijn we redelijk recht naar het zuiden gereden, een stukje door Duitsland afgestoken, tot we in de buurt van Heerlen de eerste echte hellingen tegenkwamen. Dat was wel een stuk steiler klimmen dan ik in de rest van ons platte land gewend ben.

Helaas bleek ik me toch minder goed dan gedacht te hebben voorbereid op al dat klimmen: in de afgelopen 30000 kilometer waren het middelste voorblad en de ketting aardig op elkaar ingesleten, en nu bleek de ketting bij zware belasting niet meer goed op het, hier zo belangrijke, kleinste voorblad te blijven zitten. Af en toe schoot de ketting met harde knallen over de tanden van het kleine blad, en ik werd bang dat ik de ketting zelfs helemaal zou kunnen breken.
Met veel moeite worstelde ik me omhoog naar het hoogste punt van Nederland, snot en kwijl vlogen in het rond, en met een vieze klodder op mijn linkerspiegel haalde ik het!

Gehaald!

Vanaf dat moment durfde ik niet meer op mijn kleine voorblad te schakelen. dat was in eerste instantie geen probleem, we gingen immers toch naar beneden. Daarbij ging ik met 79 km/h van de heuvel af, voor mij een nieuw record.

Na al dat afdalen kwam er toch weer een steil stuk om Aken-Laurensberg in te rijden, en dat op een combinatie van 28 tanden achter en 42 voor. Dat was zwaar!! Meer krachtsport dan fietsen.

Het zwaarste stukje wat mij betreft.

Gelukkig kwam aan al dat klimmen ook weer een eind, en we konden weer terug naar onze B&B.

Zaterdag zijn we weer richting Gouda gegaan, met af en toe een RIS-je, af en toe een (plas-)pauze, en toen we net over de Lekbrug bij Vianen waren bleef de achterderailleur ineens niet meer in de gekozen versnelling staan. De hele indexering leek wel weg!

Even "de geit verpinnen", zoals Douwe dat zegt.

Met de hand moest ik de draaigreep, tegen de veerkracht van de derailleur in, op zijn plek houden, anders ging hij meteen naar de zwaarste versnelling (en het kleine voorblad kon ik niet meer gebruiken....). Nog een kilometer of veertig moest ik zo naar Gouda rijden. Victor bood nog aan om daar te kijken of we er iets aan konden doen, maar ik wilde het maar zo laten tot ik weer thuis was; het reed niet makkelijk, maar ik kon er tenminste mee thuis komen.

Thuis bleek het indexveertje van de achterderailleur-versteller gebroken, een onderdeel van een paar centimeter waar een stukje van 2½ mm van is afgebroken...

Als dit veertje breekt ben je de pineut...

Na 604 kilometer was ik zaterdagavond om half negen weer thuis.

Ondanks een beetje materiaalpech vond ik het een fantastische tocht, heel gezellig met zijn zessen, en zowel Tante als ik verheugen ons al op een volgende keer. Heel veel dank voor Henri, Pim, Victor, Douwe en vooral Ruud!

Onze route.

Groet

Erwin en Tante Lies