Snelheidsrecord tijdens OBT 2015

Gisteren tijdens de oliebollentocht heb ik mijn persoonlijk Snelheidsrecord aanzienlijk aangescherpt. Met ruim 76 km/h denderde ik in Duitsland van de heuvel af.

Het was prachtig weer en ik heb weer veel bekenden gesproken.

Nu nog ontbijten en dan de 200 km naar huis nog rijden, waarvan de eerste 160 samen met Wilco dus dat is gezellig.

Groet 

Erwin en Tante Lies 

Groot schandaal: velomobielen zijn nog veel schoner dan altijd werd aangenomen

Na de schandalen bij Volkswagen, Audi, Seat, Opel en BMW is nu eens gedegen onderzoek gedaan naar de fijnstof-uitstoot van velomobielen. Deze blijkt bij deze mensaangedreven voertuigen nog veel geringer te zijn dan tot dusverre werd aangenomen, zo blijkt uit onderzoek.

Bij testritten werden in het geniep grote hoeveelheden bagage meegenomen, voetengaten werden niet afgeplakt, en banden niet extra hard opgepompt, dit allemaal om een zo hoog mogelijke uitstoot van schadelijke stoffen te veroorzaken. Er werd zelfs niet geschroomd de berijder tevoren flinke hoeveelheden bonen- en erwtensoep toe te dienen om aanvullende uitstoot te bewerkstelligen.

Ondanks dit alles bleek het niet mogelijk te zijn met de velomobiel ook maar in de buurt te komen van hetgeen wordt bereikt door eerdergenoemde automerken.

Over een verplicht gebruik van velomobielen en aanverwante vervoersmiddelen, zoals lig-, race- en andere fietsen, wordt nagedacht.

Groet

Erwin en Tante Lies

Van een BEL, een RIS en een VIS.

Nadat ik onlangs Wilco's mooie ding-dong-bel had gehoord rees bij mij het verlangen ook zo'n vriendelijk klinkend gevaarte in het vooronder van Tante Lies te monteren. Ik had er nog wel eentje bij de Action vandaan, maar die klonk zo vals als de nacht, dus gisteren ben ik stand en land afgefietst op zoek naar een ding-dong-bel die níet vals klonk. In totaal heb ik wel een stuk of 30 bellen uitgeprobeerd in zo'n zes winkels tot ik er een vond die goed klonk. Prompt werd me bij de kassa gevraagd of ik die meneer was die proefritten op alle bellen had gemaakt, en of ik soms muziekleraar was.

Raden welke bel ik in Tante Lies heb gemonteerd..

Vanmorgen heb ik de bel gemonteerd en daarna een proefrit gemaakt (je moet altijd een goede reden hebben voor een proefrit, en deze klinkt heel mooi).

Daarbij zag ik in de verte langs de Ringvaart een groepje racefietsers die behoorlijk hard leken te gaan. De RIS sloeg meteen in alle hevigheid toe, en met wat moeite kon ik ze nog inhalen ook. Daarna kwamen we echter in een stuk met wegversmallingen en auto's, en bij het verkeerslicht moest ik stoppen voor rood.
De racefietsers echter scheurden keihard door rood, veroorzaakten bijna een botsing, en weg waren ze. Ik vroeg me af of er bij racefietsers zoiets als VIS bestaat, en of deze heren daar soms last van hadden. Dankzij alle in de weg rijdende auto's en op rood springende verkeerslichten heb ik ze niet meer terug gezien, dus ik kon het ze niet vragen.

Wij kwamen in ieder geval, zonder door rood te rijden, weer veilig thuis, mét een goedgekeurde bel aan boord.

Groet

Erwin en Tante Lies

Tante Lies ontmoet een Speed-Ebike

Vanmiddag op weg naar huis draaide in Nieuw-Vennep vlak achter me een electrische fiets de weg langs de Hoofdvaart op. Het viel me meteen op dat hij, terwijl ik vanaf het stoplicht versnelde, aardig in de buurt bleef.

Het zou toch niet zo'n hogesnelheids-Ebike zijn? Die was ik nog niet eerder tegengekomen, en die dingen schijnen echt hard te kunnen.

Daarom eens even flink de gang erin gezet, en inderdaad, ik moest 46 km/h gaan rijden om hem af te schudden, maar klaarblijkelijk moest hij daarvoor ook flink meetrappen.Toen ik duidelijk niet ingehaald zou gaan worden verloor hij de moed, en zijn snelheid zakte flink terug, zodat hij zienderogen kleiner werd in mijn spiegeltjes.

Zo eentje wil ik nog wel eens tegenkomen; leuk om mee te spelen!

Groet

Erwin en Tante Lies

Krak! Alweer!

De afgelopen drie weken ben ik op vakantie geweest, en heb ik rondgelopen en gereden op plaatsen die niet zo geschikt zijn voor velomobielen.

40%. Zo steil kom je ze niet vaak tegen!

Zelfs niet geschkt voor 50mm banden

Gisteren ging ik voor het eerst weer met Tante Lies naar het werk, en vooral op de terugweg had ik het idee dat het allemaal wat pieperig en krakerig klonk. Niet ikzelf gelukkig, maar wel ergens in de Strada. De veerpoten heb ik gesmeerd dus die waren het vast niet.

Die had ik al gesmeerd.

Thuis toch maar even de velomobiel op haar kant gelegd en in het vooronder gekeken. Ja hoor, weer een gebroken trapasbeugel.

Nummer 2.

De voorste deze keer. Ik heb er maar weer een andere in gezet. Ik vraag me ondertussen wel af hoe vast je die dingen nu aan moet trekken om te zorgen dat ze niet te los zitten maar ook niet breken. Helaas staat hierover niets in de gebruiksaanwijzing van de Strada.

"Vast is vast" zou je zeggen, maar een mooie aanwijzing in Nm zou fijn zijn.

Groet

Erwin en Tante Lies

Tante Lies rijdt de 211 van Gouda

Op zaterdag 13 juni had Liever Liggend Gouda de 200 km Liever Liggend Gouda georganiseerd.

Daar wilde Tante Lies wel aan meedoen, om het oude dagrecord van 236 km te verpulveren.

Om 06:10 op zaterdagmorgen vertrok ik uit Hoofddorp, en in Gouda werd ik hartelijk ontvangen bij Petra en Ruud met een lekkere kop thee. Sjoerd uit Hoofddorp was al bij hun blijven slapen, en Douwe meldde zich ook tijdig, zodat we (Ruud, Sjoerd, Douwe en ik) tegen half negen konden vertrekken.

Vertrek uit Gouda; vier brullende monsters gereed voor de start.

Onderweg pikten we Henri met de open ligger op in de buurt van Delft. Ondertussen regende het wel aardig door. Toen we verder wilden rijden reed mijn fiets wel erg zwaar. Lekke band...

Lekke band in de regen; wat een heerlijke combi.

Nadat de binnen- en buitenband vervangen waren reden we door naar onze eerste stop, in Maassluis. Tijdens de laatste kilometers vond ik dat mijn fiets wat anders klonk dan normaal, en toen we stopten zag ik waarom: de achterste trapasbeugel was gebroken! Gelukkig had ik mijn zelfgeknutselde reservebeugels mee, en ook een stuk of wat handschoentjes. Vervangen duurde maar een paar minuten.

Een kijkje tijdens de transplantatie; het nieuwe orgaan zit al op zijn plaats

Is dit waar ze allemaal breken? Denk het wel.

Vanuit het café heb ik meteen maar wat nieuwe beugels besteld in Dronten.

Appeltaart maakt gelukkig veel goed

Steeds verder gingen we richting Zeeland, zo ver dat we zelfs met een pont mee moesten.

Ik betaal voor allemaal hoor, ook voor die ene meneer in die rare zwarte Kliko ;-)

 

Op de Brouwersdam tegen windkracht 6 in vond ik dat Ruud en Sjoerd wel erg hard gingen, en ik kreeg steeds meer moeite om ze bij te houden. Het zou toch niet....

Lekke band nummer 2; let op de krik, die normaal als broodtrommel dienst doet.

Na al dat geploeter tegen de wind in hebben we eerst maar eens een groot bord pasta naar binnen gewerkt. Schijnt niet zo goed te werken als een kilo winegums, dus het was behelpen.

We kwamen ook door mooie plaatsjes waar we niet zo hard gingen

Uiteindelijk maakten we de draai naar het oosten, waardoor we de wind schuin in de rug kregen.

lekker overzichtelijke tunnelingang

Alsof je door het riool rijdt.

Het ging nu lekker, voor de wind, tot we zagen dat Douwe naast zijn fiets ging staan.

Ik was dus niet de enige met pech..

Onderweg bij restaurant Restaurant De Banaan nog maar een glaasje prik gedronken, en wat vragen van voorbijgangers beantwoord.

Hier móet je wel stoppen met een VM, toch?

Daarna heb ik mijn hoogste snelheid tot nu toe geklokt, in de Kiltunnel, met 69.3 km/h. Sjoerd ging zelfs nog iets harder, boven de 70.

Gelukkig niet de Kill-tunnel

Douwe verpletterde onderweg zijn persoonlijk dagrecord van 150 km, en maakte er 211 van!
Weer terug in Gouda werden we door Petra nog verwend met een lekkere lasagna van pannekoeken met rucola, en daarna zijn Sjoerd en ik weer naar Hoofddorp gereden.

De route.

Daar aangekomen was ik nog precies op tijd om bij mijn buren een kwart taart op te eten en twee bier naar binnen te gieten.

De eindscore voor mijzelf: 292 kilometer, 2 lekke banden, 1 gebroken beugel. Een gezellige dag, waar ik mijn reisgenoten graag voor bedank!!

 Groet

Erwin en Tante Lies

Eén jaar Onderweg met Tante Lies

Precies een jaar geleden, op 11 juni 2014, mocht ik Tante Lies ophalen in Dronten.

Wat heeft een jaar Tante Lies allemaal opgeleverd:

- een snee in mijn  neus (van het vizier) bij het de allereerste keer instappen. Daarna nooit meer gehad!
- twee voorgoed weggewaaide petjes. Hop, zo de sloot in bij 40 km/h, dus die vind je nooit terug.
- een dakdrager die ik nog niet nodig heb gehad.
- dit blog.

Iemand zin in een kopje Droste chocolademelk?

- twee gebroken spaken, na 8300 km.

Eén van de twee, kromgebogen om hem er uit te krijgen

- één lekke band, na 9728 km.
- twee keer staande gehouden door de Politie, omdat ik tussen de auto's reed.

Maar die kon ik even laten zien

- nul gebroken trapasbeugeltjes.

Toch maar zelf een paar reservebeugeltjes gemaakt. Van staal.

- één ster, op 4 juni.

Niet op de smurfenmuts dus. En ruimte voor nog véél meer.

 - één ★-certificaat aan mij verstrekt namens de Founder and President

 - 100 km woon-werkverkeer met de trein in één jaar, i.p.v. 200 km per week.

Bijna niet meer gebruikt, abonnement opgezegd...

- een maatje dikkere kuiten- de broekriem een gaatje strakker

Hele Oude Riem van een Hele Oude Man.

- een beetje minder spek op de wangen
- nog maar 265 km op de Brompton, en 553 op de Grasshopper in dat ene jaar.

- uren knutselvreugd; ik ben altijd bezig de Strada nog handiger/stiller/sneller te krijgen.
- vele zwarte handen, telkens met moeite en handreiniger van de Action weer schoongeschrobt.
- tientallen meters achteruit ge-Flintstoned. Denk ik.

Het eerste prototype van de twee-wiel-VM, mét Versatile-dakje

- 35494 keer een andere versnelling gekozen. 
- 11206 kilometer gereden, bijna 31 km/dag gemiddeld.
- heel veel plezier!

Groet,

Erwin en Tante Lies

Onderweg zónder Tante Lies

Ik was eigenlijk na bijna een jaar Strada-rijden vergeten hoe makkelijk dat eigenlijk gaat, vergeleken met de open ligfiets.

Maar vandaag heb ik een vergadering buiten de deur, en daar wil ik Tante Lies niet zomaar aan de straat laten staan, dus ben ik maar weer eens met de Grasshopper gegaan.

Het weer was vergelijkbaar met gisterochtend, maar wat een verschil in snelheid!

Recht tegen 5 Bft. in

Ik haalde vrij consequent 2/3 van de snelheid die ik normaal met de velomobiel rij, en deed er dan ook anderhalf keer zo lang over! Bovendien moest ik nu over allemaal akelige tegelfietspaden waar ik met de Strada over de weg rij.

Links het lekker gladde asfalt waar ik normaal over heen zoef

  Na 1 uur en 15 minuten was ik er eindelijk.

Morgen staat Tante Lies daar weer. Goede reflectie op de tas trouwens!

En dan te bedenken dat ik dit, toen Tante Lies nog gemaakt moest worden, een jaar lang twee keer per week heb gedaan, in weer en wind. Soms kwam ik als een halve ijspegel aan. Wat een bikkel was ik toen!

Morgen ga ik lekker weer met de velomobiel naar het werk! Ik heb er nu al zin in.

Groet

Erwin zonder Tante Lies

Tante Lies haalt een 1 op de Schaal van Wilco

Na al mijn geknutsel moest er natuurlijk ook een proefrit worden gemaakt om te horen of Tante Lies nu nóg stiller was, én om de 1 op de schaal van Wilco te passeren. De hele route had ik uitgezet op de Fietsersbond Routeplanner, dan kon ik meteen mooi testen of de gsm-houder op de wielkast goed geplaatst was. De telefoon moet er goede ontvangst hebben, en ik moet het scherm zónder bril kunnen volgen, wat niet meevalt voor een Oudere Jongere als ik.

De route, met het Magisch Moment

 Langs de Polderbaan, het Westelijk Havengebied en het Noordzeekanaal ging het richting de sluizen van IJmuiden. Gelukkig hielp de gemeente IJmuiden me om de snelheid beperkt te houden.

In IJmuiden houden ze niet zo van vm-rijders denk ik

Op de achtergrond maken ze het staal waarvan niet zoveel in Tante Lies is verwerkt

Bij de sluizen kon ik het niet laten toch nog even naar de overkant te gaan, wat meteen werd afgestraft met een open sluis waar ik een tijd moest wachten om weer terug te komen.

Zou al dit staal wel vlakbij gemaakt zijn?

Daarna kwam een stuk tussen IJmuiden en Santpoort wat volgens de Routeplanner "Makkelijk Doorfietsen" was; het was wel mooi maar zeker niet makkelijk.

Makkelijk Doorfietsen?...

Het lijkt wel of ik op vakantie ben

Bij Santpoort kwam ik langs de ruïne van Brederode, maar daar kon Tante Lies niet naar binnen, dus bleef ik ook maar buiten.

Van deze kant is het een echte ruïne

Zo lijkt het wel een bewoonbaar kasteel

Vanaf de ruïne heb ik Tante Lies over een echte Bergweg, zó steil dat auto's en motoren er niet eens mogen rijden, richting Bloemendaal gevoerd.

In the Dutch Mountains

Inmiddels kwam het magische moment van de 1 op de schaal van Wilco steeds dichterbij, dus dat moest van tevoren gevierd worden met een ijsje bij mijn favoriete ijssalon, zo'n zeven kilometer van huis. Ik kreeg weer heel wat vragen over Tante Lies (hoe hard gaat dat, heb je een motor? Jullie kennen ze wel.).

Daarna heb ik het (voor mij) Magische Moment vastgelegd op de film. 

Ga er rustig voor zitten met een bakje popcorn en een beker drinken; de film is geschikt voor kinderen van 12 jaar en ouder. Er is géén pauze.

Even stilstaan voor de foto.

Daarna nog even de laatste kilometers over de Geniedijk terug naar Hoofddorp gereden en de teller stond op 10003, afgelegd in iets minder dan 11 maanden.

National Geographic vindt Tante Lies ook het bekijken waard.

De eerste 10.000 zitten er op.

Van 36 km/week naar 210, mijn broekriem een gaatje strakker, mijn kuiten een maatje dikker

En nu op naar één jaar Tante Lies, op 11 juni a.s.

Groet,

Erwin en Tante Lies

Tante Lies heeft een Buisje Minder

Bij meerdere VM-rijders zag ik (in het echt of in een blog) dat ze de bovenste kettingbuis naar het kettingblad hadden vervangen door een hoeklijn aan een beugel om het voorframe.
Dat leek me ook wel wat voor Tante Lies.
Eerst moest de stoel er maar eens uit, iets wat ik nog nooit eerder had gedaan.

Zo'n stoeltje weegt bijna niks

Dat viel nog wel mee, en toen moest om de kettingbuis er uit te halen de ketting opengemaakt worden. Nou heb ik daar een tangetje voor, en ook dat ging dus simpel. Vlak naast de sluitschakel zat nóg een sluitschakel, dus dacht ik dat die er ook nog wel tussenuit kon. De ketting hing immers op het kleinste kettingblad redelijk slap. Dat was een Dom Idee. Het stoeltje weer teruggezet, en vervolgens ging ik een klein stukje rijden om de ketting op het grootste kettingblad te zetten. Dat lukte niet meer, dus het kapje van de achterderailleur losgehaald en toen gezien dat de ketting nu te strak stond. Precies bij de achterderailleur zag ik weer de (een?) sluitschakel, dus ik dacht ter plekke de ketting weer te verlengen. Dat was een Nog Dommer Idee. 

Als je bij de achterderailleur de ketting openmaakt ben je de beide uiteinden zó kwijt, en he kunt er bijna niet bij. Na wat gehannes zat de ketting weer dicht, en toen wilde de Strada helemáál niet meer rijden. Het bleek dat ik de ketting niet goed door het kooitje van de achterderailleur had geleid. Wéér de ketting los, en toen floepte het uiteinde van de ketting de kettingbuis in. Sh*t!

Inmiddels stond het zweet me op de rug, en mijn bril gleed van de stress van mijn neus af... Foto's maken deed ik van de stress al helemaal niet meer. Bovendien zagen mijn handen er inmiddels uit of ze als Zwarte Piet aan het bijbeunen waren.

Gelukkig had ik een eind elektra-trekveer in mijn vm-tas, en daarmee kon ik de ketting weer terugtrekken door de kettingbuis. Alles vervolgens weer in elkaar gezet, goed opgelet dat er geen slag in de ketting zat!

Dat is niet het tangetje waarmee ik de ketting open hoor!

Daarna was het alleen nog een kwestie van goed meten en een mooi aluminium beugeltje maken dat om het voorframe klemt, dan hoef ik geen gaten in de fiets te boren, en de hele aanpassing kan ook weer teruggedraaid worden. Voor de hoeklijn heb ik zwart plastic hoekprofiel uit de bouwmarkt gebruikt, want het weegt bijna niks (ongeveer 40 g), het roest niet, en het kost ook bijna niks.

Daarna heeft de Strada haar stoeltje weer teruggekregen, en ook meteen een telefoon/GPS-houder, op de rechter voorwielkast geplaatst met wat Velcro.

Telefoonhouder van de Action voor €1,99

Daarna heb ik met Tante Lies een proefrit gemaakt om te kijken of het allemaal weer goed werkte. Dat werd een gedenkwaardige rit, waar ik in een volgende blogpost over zal schrijven.

Groet

Erwin en Tante Lies