Bij meerdere VM-rijders zag ik (in het echt of in een blog) dat ze de bovenste kettingbuis naar het kettingblad hadden vervangen door een hoeklijn aan een beugel om het voorframe.
Dat leek me ook wel wat voor Tante Lies.
Eerst moest de stoel er maar eens uit, iets wat ik nog nooit eerder had gedaan.
 |
| Zo'n stoeltje weegt bijna niks |
Dat viel nog wel mee, en toen moest om de kettingbuis er uit te halen de ketting opengemaakt worden. Nou heb ik daar een tangetje voor, en ook dat ging dus simpel. Vlak naast de sluitschakel zat nóg een sluitschakel, dus dacht ik dat die er ook nog wel tussenuit kon. De ketting hing immers op het kleinste kettingblad redelijk slap. Dat was een Dom Idee. Het stoeltje weer teruggezet, en vervolgens ging ik een klein stukje rijden om de ketting op het grootste kettingblad te zetten. Dat lukte niet meer, dus het kapje van de achterderailleur losgehaald en toen gezien dat de ketting nu te strak stond. Precies bij de achterderailleur zag ik weer de (een?) sluitschakel, dus ik dacht ter plekke de ketting weer te verlengen. Dat was een Nog Dommer Idee.
Als je bij de achterderailleur de ketting openmaakt ben je de beide uiteinden zó kwijt, en he kunt er bijna niet bij. Na wat gehannes zat de ketting weer dicht, en toen wilde de Strada helemáál niet meer rijden. Het bleek dat ik de ketting niet goed door het kooitje van de achterderailleur had geleid. Wéér de ketting los, en toen floepte het uiteinde van de ketting de kettingbuis in. Sh*t!
Inmiddels stond het zweet me op de rug, en mijn bril gleed van de stress van mijn neus af... Foto's maken deed ik van de stress al helemaal niet meer. Bovendien zagen mijn handen er inmiddels uit of ze als Zwarte Piet aan het bijbeunen waren.
Gelukkig had ik een eind elektra-trekveer in mijn vm-tas, en daarmee kon ik de ketting weer terugtrekken door de kettingbuis. Alles vervolgens weer in elkaar gezet, goed opgelet dat er geen slag in de ketting zat!
 |
| Dat is niet het tangetje waarmee ik de ketting open hoor! |
Daarna was het alleen nog een kwestie van goed meten en een mooi aluminium beugeltje maken dat om het voorframe klemt, dan hoef ik geen gaten in de fiets te boren, en de hele aanpassing kan ook weer teruggedraaid worden. Voor de hoeklijn heb ik
zwart plastic hoekprofiel uit de bouwmarkt gebruikt, want het weegt bijna niks (ongeveer 40 g), het roest niet, en het kost ook bijna niks.
Daarna heeft de Strada haar stoeltje weer teruggekregen, en ook meteen een telefoon/GPS-houder, op de rechter voorwielkast geplaatst met wat Velcro.
 |
| Telefoonhouder van de Action voor €1,99 |
Daarna heb ik met Tante Lies een proefrit gemaakt om te kijken of het allemaal weer goed werkte. Dat werd een gedenkwaardige rit, waar ik in een volgende blogpost over zal schrijven.
Groet
Erwin en Tante Lies
