dinsdag 27 februari 2018

Tante Lies ziet nóg meer sterretjes.

Een maand of tien geleden zag Tante Lies voor het laatst sterretjes, en vandaag was het weer zover. De vierde ster op de Schaal van Wilco kwam er bij, onderweg van mijn werk naar huis, in de verfrissende Februari-koelte.
Wederom heb ik de moeite genomen om ook dit ster-erbij-moment vast te leggen.
En,deze keer niet alleen op de kilometerteller, maar ook met een film van het prachtige uitzicht op dat moment, op de Laan van Poelgeest in Oegstgeest.
Ondertussen is wel te zien dat ik mijn Brompton en mijn Grasshopper schromelijk verwaarloos sinds ik een velomobiel heb.
Als een raket gaat Tante Lies schuin omhoog over de grafiek
En nu is het nog maar een héél klein stukje, en dan ben ik virtueel langs de evenaar om de aarde gefietst. En dáárna ga ik maar weer eens op huis aan denk ik. Kijken of het bier uit Noorwegen er al is ;-) .

Groet

Erwin en Tante Lies


zondag 25 februari 2018

Een lichtdebiele Grobbebol in de Strada

Naar aanleiding van Wim's mooie filmpje had ook ik het lumineuze idee om mijn camera bovenop de fiets te zetten, zodat alles links en rechts van de fiets goed te zien zou zijn. Wim rijdt altijd met racekap, en de camera zit daar boven op.

Zelf rijd ik meestal cabrio, dus dacht ik de camera op de smurfenmuts te kunnen plaatsen.

Dat was Geen Goed Idee: je ziet de hele tijd mijn bemutste hoofd heen en weer wiebelen, alsof er een lichtdebiele Grobbebol in de fiets is opgesloten. Ik wist niet dat ik zo'n losbol was! Alleen als ik niet trap valt het wel mee, maar dan kom je weer niet vooruit...

Op Youtube ziet dat er zo uit:

En op Vimeo:
Nu kun je dus goed de videokwaliteit van deze beide sites vergelijken met hetzelfde bronmateriaal, en ik ga dus maar weer verder op zoek naar een goede positie voor de camera waarbij ik mijn loszittende hoofd niet de hele tijd in beeld heb.
Voorlopig blijf ik natuurlijk wel zitten met de prangende vraag of we allemáál zo met ons hoofd bewegen als we fietsen, of dat dit mijn persoonlijke afwijking is...

Groet

Erwin en Tante Lies

donderdag 22 februari 2018

Nieuw: de Lakmoesproef Keuzewaaier®

Naar aanleiding van de Blogpost van Mooi Geel en mijn eigen eerste lakmoestest bedacht ik dat het toch handig zou zijn als je de uitslag onderweg al vast kon leggen.

Daarom is er nu in samenwerking tussen Mooi Geel & Tante Lies: 
De Lakmoesproef Keuzewaaier®.
Uiteraard zitten de kaarten netjes op volgorde in de waaier
Vijf handige gelamineerde kleurkaartjes in een overzichtelijke waaier met gepatenteerde bijeen-houd-ring.

Die kun je al rijdende tevoorschijn halen en voor de lens van je camera houden, zodat iedereen meteen kan zien wat het oordeel is.

En voor de velomobilist die van zekerheid houdt: je kunt een touwtje aan de ring vastknopen, en aan de fiets. Dan kan de waaier bij lakmoesproeven op hoge snelheid weliswaar uit je hand waaien, maar niet in de sloot of onder een trein terechtkomen.

In het gebruik ziet het er dan zo uit:
Nu moeten we alleen de wegbeheerders zo ver zien te krijgen dat ze allemaal naar onze blogs kijken, en daadkrachtig reageren op al onze beoordelingen.

Groet

Erwin en Tante Lies

woensdag 21 februari 2018

Eerste Resultaat Lakmoesproef: matig..

Mooi Geel roept ons Stradabezitters op de Lakmoesproef te doen om te bepalen of fietsvoorzieningen aan de eisen voldoen die je daaraan mag stellen: je moet er met 30 km/u langs kunnen rijden met een Strada.

Hier is het eerste resultaat, van de fietssituatie bij station Sassenheim:
Zie hoe ik op de verkeerde weghelft moet rijden
Uitslag: Matig; de situatie is onoverzichtelijk, en je moet de verkeerde weghelft op om de bocht te kunnen nemen. De snelheid gaat er volledig uit.
Gelukkig is het op de rest van mijn woon-werkroute iets beter gesteld.

Groet

Erwin en Tante Lies

donderdag 15 februari 2018

Not boring, and not plakking

Aandachtige lezers van mijn blog is vast opgevallen dat ik de laatste tijd ook filmpjes in mijn blog verwerk (sommige films hebben meer een avondvullend karakter ;-).

Op de filmpjes kun je ook zien dat de Sony camera ergens aan de rechterkant van Tante's machtige body zit, maar wat je natuurlijk niet ziet is de manier waarop de camera zonder plakken of boren op de Strada zit. Ik wilde namelijk mijn bevestiging ook weer weg kunnen halen als de positie van de camera toch niet bevalt, en dat dan zonder sporen achter te laten.

De camera zit bij de rechter spiegel, wat een aantal voor- en nadelen heeft:

Het voordeel is:
- je kunt de camera tijdens het rijden aan- en uitzetten
- je hebt de camera in het zicht, dus je ziet ook wanneer de accu leeg is
- je kunt de voorkant af en toe droog vegen als het regent
- de camera beperkt het zicht naar voren niet

Het nadeel is:
- de camera zit niet op het hoogste punt, en ook wat naar de zijkant, dus neemt de neus van de fiets een deel van het beeld weg.

Verstoort Tante's lijnen niet al te veel.
Ik heb de bevestiging gemaakt op de rechter lamphouder*, door daar een extra stukje buis als verlengstuk op vast te zetten met een, van rubber ringen gemaakte, expander. Vast te zetten met een kruiskopschroevendraaier. Op dat verlengstukje zit de waterdichte camerabehuizing; die laat ik er permanent op zitten, en deze is er ook niet zonder gereedschap af te halen. Voor extra veiligheid heb ik ook nog een zekeringstouwtje aan de camerahouder gemaakt, en vastgeknoopt om het pootje van de spiegel. 
Het zekeringstouwtje en de start/stopknop zijn goed te zien
Vastgezet met een kruiskopbout
Omdat ik tijdens het knutselen geen foto's halverwege heb gemaakt, en alles nu binnen in de buis zit, heb ik ook nog een dwarsdoorsnede getekend waarop de bevestiging van de houder duidelijker wordt.
Haal dát maar eens door Google Translate
De rubber ringen worden samengeperst, zetten daardoor in de breedte uit, en klemmen zich vast in de lamphouder. En beetje zoals de dop van een heel ouderwetse Thermosfles.
Niet op de tekening, maar wel op de foto's: ik heb een stukje binnenband om de buis gedaan, voor weersbescherming, omdat het camerahuis dan netjes naar voren gericht blijft staan, en omdat het dan wat netter oogt.

Tot dusverre is de camera bij al mijn gehobbel en gehuts over 's lands wegen en fietspaden goed blijven zitten, dus wat dat betreft doet de camerahouder wat 'ie moet doen.

Groet

Erwin en Tante Lies

* Bij Velomobiel.nl kun je ook een extra lange lamphouder kopen, sterker nog, ik heb er een thuis, maar bij mijn lamphouders loopt er een elektradraad voor de lichten door een gat in de lamphouder naar binnen in de carrosserie. De  bedrading is binnen in de fiets weer vastgesoldeerd, en ik wilde dat niet allemaal los halen voor mijn eerste film-experimentjes.

woensdag 7 februari 2018

Ruitenwisser op de deelbare kap.

Evenals op de Sinnerkap heb ik nu ook op de deelbare kap van velomobielonderdelen.nl een ruitenwisser gemaakt. Ik heb ook hier een elastiek als ruitenwisser gebruikt, alleen moest ik in dit geval een paar gaatjes boren in mijn nieuwe vizier. Ook moest de plek van de gaatjes zo gekozen worden dat de ruitenwisser kan blijven zitten als de kap gedemonteerd is en het vizier als een vlakke plaat in de fiets wordt meegenomen.
Je ziet welk deel van het vizier wordt geveegd.
Veel verder naar achteren plaatsen werkt niet goed omdat het elastiek dan te ver utgerekt wordt.
Aan de voorzijde moest een klein gaatje komen voor het trektouwtje waarmee de ruitenwisser naar beneden wordt getrokken over het vizier.
Zie op het filmpje ook het mooie NVHPV-jasje..

Zo heb ik hopelijk net wat meer zicht als het regent, en als het net zo goed werkt als op de Sinnerkap ben ik tevreden. Wel neem ik voor het beslaan van de binnenkant van het vizier een zeemleren lapje mee; dat werkt beter dan allerleis smeersels op het vizier, zoals Klarpilot gel.

Groet

Erwin en Tante Lies