Samen in gelukkiger tijden |
Poeh, dat viel tegen! Veel meer last van tegenwind; ook deed het nog wel zeer aan mijn ribben. Ik had al eerder op de bukfiets gereden, en dat ging goed, maar met ligfietsen lig je natuurlijk wel op je (zere) rug.
Maar ik ben er gekomen!
In de parkeergarage op het werk |
Hier nog een paar fotootjes van Tante Lies' velletje na de botsing.
Akelig gezicht |
Kan gelukkig weer gemaakt worden |
Ome Dirk was trouwens een hele lieve man. Toen ik nog klein was hadden Tante Lies en Ome Dirk eens aan mijn kleine zusje en mij beloofd dat wij, als we bij hen langs kwamen, de worteltjes uit de tuin mochten oogsten. Helaas, het bezoek gebeurde wat later dan verwacht, en alle wortelen waren al geoogst. De oplossing van Ome Dirk: gauw naar de groentenboer, flink wat bossen wortelen mét lof kopen, en gauw alle wortelen in de tuin in de grond steken voor het kleine neefje en nichtje er waren. De buren zullen wel gedacht hebben dat Dirk gek geworden was...
Wij tweetjes hebben daarna alle wortelen weer uit de grond getrokken, en pas jaren later is ons verteld hoe het eigenlijk gegaan was.
Groet,
Erwin en (voor deze keer) Ome Dirk
Lief verhaal! Hopelijk gaat het over anderhalve week weer wat beter met je ribben.
BeantwoordenVerwijderenHoi Erwin, helemaal eens met Belle. En misschien inderdaad wel ok dat je ribben nog een weekje langer hebben!
BeantwoordenVerwijderen