Tante Lies haalt een 1 op de Schaal van Wilco

Na al mijn geknutsel moest er natuurlijk ook een proefrit worden gemaakt om te horen of Tante Lies nu nóg stiller was, én om de 1 op de schaal van Wilco te passeren. De hele route had ik uitgezet op de Fietsersbond Routeplanner, dan kon ik meteen mooi testen of de gsm-houder op de wielkast goed geplaatst was. De telefoon moet er goede ontvangst hebben, en ik moet het scherm zónder bril kunnen volgen, wat niet meevalt voor een Oudere Jongere als ik.

De route, met het Magisch Moment

 Langs de Polderbaan, het Westelijk Havengebied en het Noordzeekanaal ging het richting de sluizen van IJmuiden. Gelukkig hielp de gemeente IJmuiden me om de snelheid beperkt te houden.

In IJmuiden houden ze niet zo van vm-rijders denk ik

Op de achtergrond maken ze het staal waarvan niet zoveel in Tante Lies is verwerkt

Bij de sluizen kon ik het niet laten toch nog even naar de overkant te gaan, wat meteen werd afgestraft met een open sluis waar ik een tijd moest wachten om weer terug te komen.

Zou al dit staal wel vlakbij gemaakt zijn?

Daarna kwam een stuk tussen IJmuiden en Santpoort wat volgens de Routeplanner "Makkelijk Doorfietsen" was; het was wel mooi maar zeker niet makkelijk.

Makkelijk Doorfietsen?...

Het lijkt wel of ik op vakantie ben

Bij Santpoort kwam ik langs de ruïne van Brederode, maar daar kon Tante Lies niet naar binnen, dus bleef ik ook maar buiten.

Van deze kant is het een echte ruïne

Zo lijkt het wel een bewoonbaar kasteel

Vanaf de ruïne heb ik Tante Lies over een echte Bergweg, zó steil dat auto's en motoren er niet eens mogen rijden, richting Bloemendaal gevoerd.

In the Dutch Mountains

Inmiddels kwam het magische moment van de 1 op de schaal van Wilco steeds dichterbij, dus dat moest van tevoren gevierd worden met een ijsje bij mijn favoriete ijssalon, zo'n zeven kilometer van huis. Ik kreeg weer heel wat vragen over Tante Lies (hoe hard gaat dat, heb je een motor? Jullie kennen ze wel.).

Daarna heb ik het (voor mij) Magische Moment vastgelegd op de film. 

Ga er rustig voor zitten met een bakje popcorn en een beker drinken; de film is geschikt voor kinderen van 12 jaar en ouder. Er is géén pauze.

Even stilstaan voor de foto.

Daarna nog even de laatste kilometers over de Geniedijk terug naar Hoofddorp gereden en de teller stond op 10003, afgelegd in iets minder dan 11 maanden.

National Geographic vindt Tante Lies ook het bekijken waard.

De eerste 10.000 zitten er op.

Van 36 km/week naar 210, mijn broekriem een gaatje strakker, mijn kuiten een maatje dikker

En nu op naar één jaar Tante Lies, op 11 juni a.s.

Groet,

Erwin en Tante Lies

Tante Lies heeft een Buisje Minder

Bij meerdere VM-rijders zag ik (in het echt of in een blog) dat ze de bovenste kettingbuis naar het kettingblad hadden vervangen door een hoeklijn aan een beugel om het voorframe.
Dat leek me ook wel wat voor Tante Lies.
Eerst moest de stoel er maar eens uit, iets wat ik nog nooit eerder had gedaan.

Zo'n stoeltje weegt bijna niks

Dat viel nog wel mee, en toen moest om de kettingbuis er uit te halen de ketting opengemaakt worden. Nou heb ik daar een tangetje voor, en ook dat ging dus simpel. Vlak naast de sluitschakel zat nóg een sluitschakel, dus dacht ik dat die er ook nog wel tussenuit kon. De ketting hing immers op het kleinste kettingblad redelijk slap. Dat was een Dom Idee. Het stoeltje weer teruggezet, en vervolgens ging ik een klein stukje rijden om de ketting op het grootste kettingblad te zetten. Dat lukte niet meer, dus het kapje van de achterderailleur losgehaald en toen gezien dat de ketting nu te strak stond. Precies bij de achterderailleur zag ik weer de (een?) sluitschakel, dus ik dacht ter plekke de ketting weer te verlengen. Dat was een Nog Dommer Idee. 

Als je bij de achterderailleur de ketting openmaakt ben je de beide uiteinden zó kwijt, en he kunt er bijna niet bij. Na wat gehannes zat de ketting weer dicht, en toen wilde de Strada helemáál niet meer rijden. Het bleek dat ik de ketting niet goed door het kooitje van de achterderailleur had geleid. Wéér de ketting los, en toen floepte het uiteinde van de ketting de kettingbuis in. Sh*t!

Inmiddels stond het zweet me op de rug, en mijn bril gleed van de stress van mijn neus af... Foto's maken deed ik van de stress al helemaal niet meer. Bovendien zagen mijn handen er inmiddels uit of ze als Zwarte Piet aan het bijbeunen waren.

Gelukkig had ik een eind elektra-trekveer in mijn vm-tas, en daarmee kon ik de ketting weer terugtrekken door de kettingbuis. Alles vervolgens weer in elkaar gezet, goed opgelet dat er geen slag in de ketting zat!

Dat is niet het tangetje waarmee ik de ketting open hoor!

Daarna was het alleen nog een kwestie van goed meten en een mooi aluminium beugeltje maken dat om het voorframe klemt, dan hoef ik geen gaten in de fiets te boren, en de hele aanpassing kan ook weer teruggedraaid worden. Voor de hoeklijn heb ik zwart plastic hoekprofiel uit de bouwmarkt gebruikt, want het weegt bijna niks (ongeveer 40 g), het roest niet, en het kost ook bijna niks.

Daarna heeft de Strada haar stoeltje weer teruggekregen, en ook meteen een telefoon/GPS-houder, op de rechter voorwielkast geplaatst met wat Velcro.

Telefoonhouder van de Action voor €1,99

Daarna heb ik met Tante Lies een proefrit gemaakt om te kijken of het allemaal weer goed werkte. Dat werd een gedenkwaardige rit, waar ik in een volgende blogpost over zal schrijven.

Groet

Erwin en Tante Lies