Waarom je altijd een tangetje bij je moet hebben op de ligfiets

Zaterdag lekker een eind gereden met Tante Lies. Ik moest nog wat kampeerspulletjes ophalen, en dat zou best achterin de Strada passen, mar waar zet je je kostbare velomobiel nou neer. Niet op dat grote parkeerterrein, want ik ben veel te bang dat iemand zijn grote SUV bovenop mijn nieuwe karretje parkeert. Zo dan maar, met een slot aan het hekje:

Daarna weer met de pont het Noordzeekanaal over.

Zondag ging ik met mijn vrouw een eind fietsen. Aangezien zij op de bukfiets gaat kon ik moeilijk met de Strada gaan, maar de open ligger was wel OK.

Toen we een bos uitreden trapte mijn Grasshopper ineens door; ik had geen aandrijving meer, en mijn kettingbuis was helemaal naar voren geschoven tot bovenop het kettingwiel. Ik kad een twijg van ongeveer een halve meter opgepikt met mijn ketting, en die helemaal mijn kettingbuis ingetrokken. Aan het eind van de twijg zat een verdikking die niet in de buis paste, en toen werd de hele kettingbuis losgetrokken van zijn bevestiging en naar voren getrokken. Alles zat in één keer muurvast.

O, wat was ik blij dat ik altijd een tangetje in mijn gereedschapstasje heb. Daarmee kon ik het uiteinde van het takje nog net pakken, en voorzichtig er weer uit trekken. Daarna moest de kettingbuis weer in zijn bevestiging worden gewurmd, wat zonder tang zeker ook niet zou zijn gelukt.

Tien minuten later en met twee zwarte handen waren we weer onderweg. Uiteindelijk hebben we zo'n 53 km gefietst met een gemiddelde van bijna 20 km/h, wat helemaal niet gek is voor een rechtop-stadsfiets.