Tante Lies had een snee in haar neus

Tante Lies stond bij leven niet bekend om haar overmatig drankgebruik, verre van dat, maar recent ontdekte ik toch dat ze rondreed met een snee in haar neus. Daar moest wat aan gedaan worden!

Het is een beschadiging van niks, maar je voelde dat de sterkte eruit was

In Dronten bestelde ik een (veel te) ruime hoeveelheid carbon en kunsthars, bij de verfwinkel liet ik een spuitbus met verf vullen met precies de kleur van mijn derailleurkapje (dat neemt makkelijk mee de winkel in), en ik kocht ook twee componenten plamuur voor boten-gebruik.

Voor het lamineren heb ik de handleiding van Velomobiel.nl gebruikt. Omdat het uitharden gedurende 24 uur bij 20-25° C. moest plaatsvinden werd de Strada weer zonder voorwielen het huis binnengetild en daar behandeld.

De volgende dag heb ik de buitenkant bijgewerkt. Daarbij merkte ik meteen dat de sterkte terug was gekomen in de plek waar de scheur had gezeten. Schuren, plamuren, schuren, nog meer plamuren, net zo lang tot ik de beschadiging niet meer kon voelen.

Eerste plamuur zit er op

Helemaal glad geschuurd

Bij dat laatste gebruikte ik een tip die ik bij Wheeler Dealers had gezien: stop je hand in een plastic zak en beweeg dan met je vingertoppen over de beschadiging. Dan voel je beter dan met blote vingers of het plamuurwerk echt strak is.

Daarna heb ik de eerste laag verf erop gespoten; daarbij had ik de rest van de fiets afgedekt met dun plasticfolie tegen de spuitnevel.

Met plasticfolie en papier houd je de rest van de fiets schoon

Zelfs na één laagje verf is de beschadiging al bijna niet meer te zien, en toen ik vanmorgen in het donker de gerepareerde plek met mijn vingers probeerde te vinden lukte dat niet eens meer!

Na één laag verf. Het is dat ik weet waar het zit, maar anders...

Na een tweede laag verf is het nog moeilijker te vinden.

 Ik ben best tevreden met het resultaat.

Groet

Erwin en Tante Lies