Wat is dat toch voor geluid?? Verhaal van een zoektocht.

Bijna iedere velomobielrijder zal dit wel herkennen: er zit een geluid in de fiets wat er niet hoort te zijn, en je zoek je suf om er achter te komen wat het is. Een soort vaag gekreun, in combinatie met rollende knikkers op een parketvloer, zo klonk het achterin de mijne. Nu weet ik heel zeker dat er géén parketvloer in het binnenste van Tante Lies ligt, maar ik heb toch serieus de fiets helemaal nagezocht op losse dingetjes die geluid konden veroorzaken. 

Door de Strada op de zijkant te leggen en eens flink te schudden kwam er inderdaad nog een metalen ringetje tevoorschijn, maar helaas, dat was niet de oorzaak van de herrie.

De achterveerpoot dan? Die had ik al eens uit elkaar gehaald, waarbij ik er toen achter kwam dat zo'n Peter-de-Rond-veerpoot onder spanning in elkaar zit, en dat je hem dus niet zomaar weer in elkaar kunt zetten. Dus daar moest ik eerst een persje voor maken. Zo gezegd, zo gedaan, uit elkaar gehaald, mooi in het vet gezet, en weer dichtgemaakt.

Maar helaas, dat was het ook niet. Toen werd het toch serieus de tijd voor speciaal gereedschap om gericht op zoek te gaan naar de bron van de geluiden. Een stethoscoop was niet zo heel duur bij de automaterialenhandel.

Daarmee kon ik mooi luisteren naar de geluiden van de lagers.

De velomobieldokter doet onderzoek

Een echte stethoscoop voor mechanische onderdelen

Ook heb ik nog beeld- en geluidsopnames binnenin de fiets gemaakt:

Deze opnames heb ik laten horen aan een groepje mede-velomobielrijders, en aan de deskundigen bij Velomobiel. Ook heb ik nog tijdens het rijden met de stethoscoop geluisterd naar geluiden in de achterbrug van de fiets. Daarbij ontdekte ik dat er een kloppend geluid kwam uit het linker ophangpunt van de achterbrug, waar hij vast zit aan de wielkast (goede tip Marco!).

Het advies van Theo uit Dronten was om de achteraslagers te vervangen, en zelf besloot ik, als de achterbrug dan toch uit de fiets ging, om meteen een nieuw freewheel te monteren, en eens goed naar dat linker ophangpunt te kijken.

met deze astrekker is demonage een fluitje van €0.01

De astrekker-de-luxe dus maar weer eens uit de vm-tas gehaald, en binnen een kwartiertje was de hele achterbrug uit de fiets gehaald.

Zo'n achterbrug wordt altijd lekker zwart van het kettingsmeer

In het oog zit een klein richeltje; teken dat het lager daar niet precies pas zit.

Een van de lagertjes van het linker ophangpunt viel spontaan uit de behuizing; die zat dus alvast niet goed vast. Je kunt ook zien dat er een soort richeltje in het bevestigingsoog zit; dat lagertje gaat nooit precies strak vast zitten, tenzij ik een vulplaatje tussen behuizing en lager gebruik. Zo'n vulplaatje kun je prima uit een stukje van een frisdrankblikje knippen. Liefhebbers van Robert M. Pirsig's Zen And The Art Of Motorcycle Maintenance zouden dit overigens liever met een bierblikje doen...

Een aluminiumfrisdrankblikje en het eruit geknipte plaatje

Daarna de lagertjes, en het stripje aluminium, met een beetje loctite vastgezet.

Gelukkig maakt het niet uit dat een van de lagers ondersteboven zit...

Daarna werd het tijd voor de nieuwe achteraslagers.

De lagerpers in actie.

Met een, zelf van een eind M12 draadeind en wat ringen en bouten gemaakt, lagerpersje werden de nieuwe lagers in de achterbrug gezet.

Daarna de hele boel weer in elkaar gezet, en een proefrit gemaakt. Wat een stilte! Alleen het geruis van de ketting over de tandwielen komt nog uit het achteronder van de fiets. Heerlijk!!

En dat allemaal precies op tijd voor de grote reis naar Texel van volgend weekeinde. En nu goed onthouden hoe dit geluid klonk, dan weet ik de volgende keer sneller wat ik eraan moet doen.

Groet

Erwin en Tante Lies