Zadelpijn...

We kennen natuurlijk allemaal de "Zadelpijn is een keuze"-sticker van de NVHPV, en inderdaad, wij ligfietsers weten allemaal dat je ook kunt gaan ligfietsen. 

Sommige mensen echter zweren bij de rechtop-fiets, en met een van die mensen ben ik getrouwd, onlangs al 25 jaar. Vorig jaar heeft ze een serieuze poging gedaan om te gaan ligfietsen, maar uiteindelijk vond ze het toch niet leuk genoeg, en dat is prima.

Echter, toen ze mee ging naar het Herfsttreffen waren er ligfietsers die haar probeerden te overtuigen dat liggend fietsen toch echt wel wat voor haar zou zijn. 

Als één iemand dat doet, of desnoods twee, maakt dat niet zoveel uit, maar er waren heel wat "zendelingen" die, zonder het van elkaar te weten, achter elkaar probeerden haar de zegeningen van de ligfiets/roeifiets/velomobiel aan te praten. Dat vond ze niet zo leuk.

Het treffen zélf vond ze wel leuk, en om te zorgen dat dat zo blijft, heb ik haar gisteren op haar verjaardag een mooi cadeau gedaan, om op de fiets, en op een Treffen, aan te trekken:

Het opschrift laat aan duidelijkheid niets te wensen over, toch?

Zij blijft dus lekker op haar favoriete bukfiets rijden.

Groet

Erwin en Tante Lies

Als de batterij van je Cateye Enduro leeg is...ga je bijna 1050 km/h

Over een paar maanden heb ik Tante Lies drie jaar in mijn bezit, en in mijn geestesoog zie ik al een tijdje het moment aankomen dat de batterij van mijn Cateye Enduro kilometerteller leeg is. En de Enduro heeft één vervelende eigenschap: bij batterijwissel moet je alles opnieuw instellen, maar je kunt geen begin-kilometerstand aangeven.

Heb je al 30000 km gereden, zie je dit...

Dan begin je dus weer bij 0 km, en moet je die 30000 km die je daarvoor hebt gereden dan maar onthouden en bij de nieuwe tellerstand optellen. Niet echt handig.

Nu had ik wel eens op een Treffen gehoord dat je zo'n kilometertellertje ook kunt foppen door het sluiten van het magneetcontactje te simuleren met een electronisch circuit.

Ik heb daar zelf totaal geen verstand van, maar gelukkig heeft Sjoerd met de enige Zwarte Strada die nog rondrijdt daar wel sjoege van, en toen ik hem uitlegde wat ik wilde zag hij wel mogelijkheden.

Hij heeft toen een Proof Of Concept op een breadboard gemaakt, met een Arduino als pulsgever en een Optocoupler, en zelf heb ik een houdertje gemaakt met contactpuntjes voor de Enduro.

Het lijkt nog chaotisch, maar het werkt!

En het werkte; er moest wel wat gepuzzeld worden met pulslengtes en pauzes tussen de pulsen, maar uiteindelijk lukte het om een kilometerteller-ophoger te maken die de Enduro kan opzwepen tot iets minder dan de snelheid van het geluid.

De snelheidsmeter op het display kan dat niet helemaal bijhouden, maar aan de snelheid waarmee de rit- en totaaltellerafstand oplopen kun je zien dat je bijna 1050 km/h "rijdt".
Daarmee kun je dus je tellertje in een etmaal minstens 25000 km ophogen.

Daarna moest het geheel natuurlijk nog uitgewerkt worden tot een nette constructie, in een mooi doosje.

En dit is het resultaat:
De Enduretische Odomanipulator volgens het Principe van Peerlkamp.

En hij is speciaal Customised voor Tante Lies:

En als je klaar bent sluit je het glanzend gelakte kistje:

Nu kan de Enduro netjes op de gewenste stand worden gezet als de batterij vervangen wordt. Mooi!

Heb je nu zelf net zo'n Enduro als ik, en je wilt je teller op de gewenste stand laten zetten, dan weet je me te vinden....

Groet

Erwin en Tante Lies

Tante Lies houdt haar hoedje stevig vast als het stormt!

Zoals Birger laatst al beschreef kan harde stormwind proberen de Sinnerkap van de velomobiel mee te nemen; afgelopen dinsdag heb ik ook af en toe de kap met een hand vastgehouden omdat een vlagerige windkracht 7 van opzij aan de fiets rukte. Dan moest ik wel sturen met één hand, in de regen en het donker, op de polderweg langs de vaart.

Ik besloot daar toch eens iets op te verzinnen, en dit is het geworden:

Een van de twee bandjes

Twee korte spanbandjes met elk twee haken. Die haak je achter de rand van de fiets, en achter de rand van de kap, en dan trek je ze aan.

Dat is makkelijk te doen als je in de fiets zit, maar gaat van buitenaf ook nog wel, dus het is ook een manier om ervoor te zorgen dat de kap er bij een geparkeerde velomobiel niet zo makkelijk af gehaald wordt danwel af waait.

Van binnen ziet het er zo uit:

Over beide randen gehaakt blijft hij goed zitten

Van buiten valt het zwart beklede haakje nauwelijks op.

Als je goed kijkt zie je de fotograaf ook nog.

De haakjes heb ik zelf gemaakt van aluminium strip van 3 cm breed; dan worden de krachten enigszins verdeeld over de randen van de fiets en de kap.

En zo ziet de cameraman onder de motorkap het in zijn zoeker.

Hopelijk blijft nu bij storm Tante heur hoedje netjes zitten, en kan ik weer met twee handen sturen, zodat ik niet de vaart in waai.

Groet

Erwin en Tante Lies

Tante Lies breekt haar been, en Erwin kneust zijn vingers.

Al een paar dagen vond ik dat Tante wat rare aanloop-achtige geluiden maakte bij scherpe bochten en als ik over drempels ging.
Hm, toch maar eens bij het achterwiel kijken, want daar leek het geluid vandaan te komen. In de parkeergarage op het werk even gecheckt, en sommige spaken van het achterwiel leken wel wat te los te zitten. Beetje aandraaien dus, maar op de terugweg naar huis hoorde ik de geluiden nog steeds!

Thuis maar eens even de afschermkap van de achterbrug eraf gehaald, en daar zag ik dit:

Jakkes! Gescheurd...

De achterbrug was gescheurd!
Gelukkig kon ik vandaag al terecht bij Velomobiel.nl. Toen ik daar aankwam en samen met Allert de Strada van het dak van mijn auto afhaalde kwamen twee van mijn vingers klem te zitten tussen de spaken van een voorwiel. Auw!! En best hard bloeden ook....

Met wat pleisters, en door mijn gekwetste vingers omhoog te houden en af te klemmen, werd het bloeden gestopt; toen kon ik mijn overall aantrekken en aan het werk.

Op de operatietafel

Ik had de achterbrug nog nooit zelf uitgebouwd, maar met wat aanwijzingen lukte dat toch vrij snel, en Allert kon aan het werk met zijn lasapparaat.

Uitgebouwd maar nog niet gelast

De Meester aan het werk

Hij heeft een extra versteviging in de achterbrug gelast waardoor deze nog sterker is geworden dan voorheen.

De derailleur kan gewoon aan zijn kabeltje blijven zitten.

Daarna heb ik Tante's achterbeen weer gemonteerd. Allert had ondertussen de spaken van mijn achterwiel ook weer goed strak gedraaid.

Inmiddels waren mijn handen niet alleen pijnlijk maar ook vies.

Klaar om weer naar huis te gaan

Moet de brandstof in het onderste of bovenste voertuig?

Het was een half dagje flink doorwerken, maar morgen kan ik gelukkig weer gewoon met Tante Lies naar het werk.

Groet

Erwin en Tante Lies