Tante Lies en de Oude Man

Gisteren op de terugweg van mijn werk had ik het idee dat ik nu toch echt een Ouwe Man aan het worden was. Eerst reed ik nog tegen de 40, maar in de laatste 10 km ging het alsmaar moeilijker, en ik ging nauwelijks harder dan 25.

Minstens zo oud voelde ik me...

Ik had ook wat last van mijn maag, vast iets fouts gegeten. Maar toen ik over een drempel reed zwabberde Tante Lies wel een beetje erg raar...

Ja hoor, een lekke voorband. En veel te koud om in korte broek even een band te wisselen. Dus met allengs lager wordende snelheid naar huis gekropen, en daar de dader gezocht. Een piepklein scherfje steen of glas, te klein om te zien wat precies.

Ik wilde hem aan  SWMBO laten zien, hij viel uit mijn handen op het aanrecht, en ik kon hem niet meer vinden. Zo klein dus.

Bijna niet te zien.

Toch stom dat ik onderweg niet doorhad wat er aan de hand was.

Groet

Erwin en Tante Lies