Toen vele andere vm-rijders naar
Het Paastreffen waren had ik slechts tijd voor één enkele dag erop uit, en daarom besloot ik naar
Het Einde Van De Wereld en weer terug te rijden.
Met mijn Oliebollenknie van December gaat het eigenlijk steeds beter, en laatst heb ik een rit van 156 km gereden, dus ik verwachtte dat het wel zou gaan.
|
Het tochtje van 14 Maart, 156 km |
Zaterdag om kwart voor zeven, toen alle Paastreffers hopelijk nog lagen te slapen, vertrok ik met regen en tegenwind richting Pont Buitenhuizen over het Noordzeekanaal.
|
Tijd genoeg voor een bio-break bij de pont. |
Naarna ben ik in een keer doorgereden naar de plek waarvan ik dacht dat de wereld ophield, Den Helder. Daar bleek echter dat de wereld er nog verder gaat!
|
Achter mij gaat de wereld nog verder! Texel is nog net te zien. |
In Den Helder heb ik nog wat Oosterburen verteld dat er echt geen electromotortje in het voor- of achteronder van Tante Lies huisde, maar dat zij op dat moment met De Motor zelve stonden te praten.
Na alzo het Einde Van De Wereld, die geen Einde bleek, bereikt te hebben ben ik via de Wieringermeer, Medemblik, Hoorn, Purmerend via de Zaanse Schans weer naar huis gereden. De Zaanse Schans vond ik per VM geen aanrader. De toeristen gilden wel heel verrukt van mijn gele monster, maar opzij gaan was iets te veel gevraagd.
|
Op het pontje bij Spijkerboor, kosten 1 € |
|
De hele route van 236 km |
Uiteindelijk werd het een mooie rit van 236 km, voor mij een persoonlijk record. Dat had ik eind December niet durven hopen.
En hopelijk kan ik bij een volgend treffen wél van de partij zijn. In ieder geval ga ik zondag mee in de estafette om het "Ding" op te halen.
Groet,
Erwin en Tante Lies