Tante Lies en de Afwasbare Ruitenwisser

In mijn vorig bericht over de ruitenwisser had ik de nieuwe ruitenwisser van wit elastiek gemaakt en om de oorgaten van de Sinnerkap geknoopt, maar inmiddels rij ik met versie 2.0 rond:

Benodigdheden: vishaakjes, elstiek en een eindje koord

Die is gemaakt van zwart elastiek, en kan van de fiets afgehaald worden om hem onder de kraan af te spoelen. Een zanderige ruitenwisser kan immers het vizier krassen.

Om de achterste velcrostrip van de kap heb ik aan beide zijden een lusje geknoopt.

Aan de binnenkant

Van een vishaakje knip ik het puntje af, en ik knoop het elastiek er aan vast.

Nu is het elastiek veel netter weggewerkt in vergelijking met de vorige keer.
Het geheel kan makkelijk losgehaakt worden en afgespoeld.

Een "reetveter" volgens Wilco

En nu moet het nog even flink gaan regenen....

Groet,

Erwin en Tante Lies

Ruitenwisser op de Sinnerkap

Het item op Ligfiets.net en het bijbehorende Youtube-filmpje hebben me aan het denken gezet. Is zoiets ook mogelijk bij de Sinnerkap die ik op Tante Lies gebruik?
In het Duitse forumbericht zie ik dat de scharnierpunten bij die kap tamelijk laag zitten, en bij de Sinnerkap zitten ze juist hoog. Zou dat uitmaken?

In de naaidoos van She Who Must Be Obeyed vind ik wat wit rond elastiek; daar ga ik maar mee aan de slag. Later kan ik er altijd zwart voor in de plaats doen, en wit is handiger voor de foto's, anders kunnen mijn Lieve Lezers het niet goed zien.

Eerst maar eens proberen als ik het elastiek vastzet aan de scharnierpunten van de kap.

Dat werkt voor geen cent. Het is, vanwege de kromming van het vizier en de opstaande rand van de kap net achter de onderkant van het vizier, niet goed mogelijk het wisser-elastiek aan twee punten naar beneden te trekken. De trekdraden schuiven meteen naar de buitenkant en het elastiek gaat omhoog i.p.v. naar beneden. Met één trekdraad wordt er maar een heel klein taartpuntje van het vizier schoongeveegd.

Vanwege de opstaande rand van de kap moet de trekdraad door het gat onderin het vizier lopen, en het bevestigingspunt van het wisser-elastiek moet zo laag mogelijk worden bevestigd. Omdat ik in dit stadium geen gaten in de Sinnerkap wil boren knoop ik het eenvoudig om de achterste rand, door de oorgaten. Daarna leid ik het onder de afdekrand van de oorgaten door. Hiermee maak ik  aan beide kanten van de kap een soort kunstmatig laagliggend scharnierpunt.

Met zwart elastiek ziet het er vast veel beter uit

Als het droog is ligt het elastiek langs de scharnieren zodat het helemaal niet meer in mijn gezichtsveld zit

Een stukje ijzergaren knoop ik aan het elastiek vast, en aan het uiteinde waar ik aan moet trekken maak ik het garen vast aan een eindje plastic buis (van een balpen gemaakt). Zo snijdt het garen niet in mijn vingers, en, omdat het buisje lang genoeg is, zal het garen ook niet door het viziergat naar buiten verdwijnen.

Ben benieuwd of dat bungelende buisje niet gaat irriteren bij open vizier...

Het werkt zelfs als ik tegelijkertijd mijn gepatenteerde Viziergat-Afsluiter®

Inmiddels heb ik natuurlijk een mooie ronde uitvoering geknipt

  en het beroemde, al eerder  gepatenteerdeTante-Lies-Jarretelhaakje® gebruik.

Helpt ongelofelijk tegen rammelen van het vizier

 In rust ligt het elastiek aan de bovenkant van het vizier.

Nu loopt er alleen een zwart streepje van het garen over mijn gezichtsveld .

Hier is goed te zien welk deel van het vizier gewist wordt.

Ik heb nu wel een sproeiflesje gedestilleerd water en een zeem erbij om het vizier af en toe schoon te maken, want met zand op het vizier krijg je natuurlijk krassen in het kunststof.

En nu maar hopen dat het gauw gaat regenen.... (eh, toch maar niet).

Groet

Erwin en Tante Lies

Westelijke Velomobieltocht

Na de Verschrikkelijke OBT-2014 kon ik helaas wegens een ernstig geval van OBT-knie niet meedoen met de Noordelijke Velomobieltocht, maar het gaat inmiddels iets beter, dus heb ik vrijdag  de Westelijke Velomobieltocht gereden, door een goeddeels wit landschap.

De route, oftewel het Rondje Haarlemmermeer

Vanwege de sneeuwrichels ging ik al na 400 meter op twee wielen de bocht door, en daarna heb ik het maar iets rustiger aan gedaan. In het begin reed ik nog onder het schuimdeksel, maar na een paar kilometer ben ik "cabrio" gaan rijden. Dan heb je toch meer contact met wandelaars en fietsers; je kunt nog eens een handje opsteken ter begroeting.

Op de Geniedijk was redelijk te rijden

Bij Vijfhuizen kwam ik op de Ringdijk, en vanaf daar ben ik met de klok mee rondgereden.

Oude Tolhuisje

Vooral de noordkant van de polder was flink wit.

Prachtig weer!

Hier ben ik maar niet over het fietspad gegaan....

Op de Ringdijk waren de fietsdoorgangen duidelijk niet schoongeveegd.

Daar kom je echt vast te zitten.

Ook op andere plaatsen waar auto's er niet door mogen was de doorgang voor fietsers niet geveegd.

Bij Schiphol moest ik even de Ringdijk verlaten, anders kwam ik in het Amsterdamse Bos terecht.

Rechtsaf richting Schiphol

Overdekt fietspad

Nabij Schiphol-Oost is een stuk Ringdijk waar auto's niet mogen komen, en waar nog flink sneeuw lag. Daar zakte mijn snelheid tot zo'n 24 km/h.

Ploeteren en ploegen

Uitzicht richting Aalsmeer

De Aalsmeerbaan was in gebruik

Toen ik Rijsenhout uitreed was ik ongeveer op de helft, en ik begon visioenen te krijgen van Warme Cocolademelk en een Lekkere Koek.

Op de helft.

Maar eerst moest ik natuurlijk nog even op de foto gezet worden. Ik hoop dat het gelukt is.

Even doortrappen!

Omdat Wilco laatst zo'n prachtige selfie postte heb ik er ook maar een gemaakt.

Oppassen dat ik mijn telefoon niet laat glippen....

Na bijna 47 km was ik bij Buitenkaag, waar een tamelijk chic restaurant open was en ik een warme chocomel bestelde. De overige clientèle keek alsof ze me konden ruiken, dus ging ik maar buiten zitten. Daar kwam ik er achter dat ik mijn portemonnee niet bij me had. Sh*t! Daar ging mijn warme drankje; ik moest het afbestellen en genoegen nemen met koud water uit de Camelbak.

Ik ging weer op weg, en miste na een paar honderd meter mijn telefoon. Die bleek ik eventjes op mijn nekrol "geparkeerd" te hebben, dus ik had hem makkelijk kwijt kunnen raken. Hm, de stemming ging toch wat achteruit. Portemonnee pleite, telefoon bijna pleite, koud water....

Leuk jachtje bij Van Lent aan de Kaag

Weer terug bij Vijfhuizen. Het rondje zat er op. Nu nog naar huis.

Het laatste stuk was toch voornamelijk hard doorrijden om thuis naar mijn portemonnee te zoeken. Die zat uiteindelijk gewoon in de zak van mijn spijkerbroek...

Het mooie was natuurlijk wel dat mijn knie de rit van 70 km goed doorstaan heeft. Nu kan ik weer aan langere tochten gaan denken.

Groet,

Erwin en Tante Lies